تغییر گونه‌های زبانی در داستان و رمان اجتناب‌ناپذیر است. حتی ما خودمان هم در زندگی شخصی به یک زبان سخن نمی‌گوییم و بی این که متوجه باشیم، در موقعیت‌های گوناگون لحن و کلماتی که به کار می‌بریم (بسته به دانش فرد و میزان تسلطش به دایره کلماتی که در حافظه دارد) متفاوت است. شما در محیط کار و در میان اعضای خانواده با یک زبان سخن نمی‌گویید و اگر دقت کنید، قطعا تفاوت‌های آشکار در لحن و کلام خود می‌بینید. طبیعی است که در عالم داستان که اتفاقا عالمی به‌شدت تخصصی است، این تفاوت‌ها با وسواس رعایت شوند. مولفه های زیادی روی تفاوت زبان اشخاص داستان تاثیر می‌گذارند. زن یا مرد بودن شخصیت. نگاه یک زن با یک مرد نسبت به زندگی، نسبت به روابط آدم‌ها چقدر متفاوت است؟ همین تفاوت‌ها در نوع به‌کارگیری زبان اشخاص داستان موثر است. شغلشان، تحصیلاتشان، سن‌وسالشان و ده‌ها مولفه دیگر که رفتار و زبان یک شخص را تعیین می‌کنند.
